stentorize it 2

And now it's like it used to be then,

you can shout unhearded

[the aesthetics of resistance or the resistance to aesthetics]

Maria Caravela

STENTORIZE IT 2

Stentorize it project started about 3 years ago by people who then they shelfnamed TRY1 artgroup

Shocked by the corpses being poured out in the Greek islands but also overwhelmed by the power of the people who dared to make this long journey to find a "better life" we began to create the project "Stentorize it" as an effort to storie the situation away from realistic situations of shocking approach

For us it was a thoughtful narrative that wanted to talk about the causes and the result of a tragic and "suicidal" scream.

For us .. the main point is to express an exploratory speech and to question and wonder about all the creatures trying to travel to the unknown in order to survive as "those who have imagined that they are".

This trip always has many losses.

All of them ... even the living ... always count losses.

Loss of loved ones, loss of their personality parts, dreams, illusions.

Few manage to complete this journey alive and complete.

Every losted ... every piece of ourselves that we lost ... leaves its mark, its imprint.

Observing migration under the microscope of our artistic search, into a new but toxic environment, we have rediscovered stentors, and our theoretical-philosophical research growned.

The current form / approach of stentorize is a dive in a microcosm where the "minimum" is huge and the losses are obvious and imprinted.

It's the walk in a painless choking experience under a wave of painted plastic ...

It is a touch with the sand of desolation and desensitization ... that leaves unique (with criminally indifference) glowing traces / fossils in the dark of our journey in a dark unknown.

stentorize is 2

Και τώρα έτσι είναι όπως τότε,
μπορείς να φωνάζεις χωρίς να ακουστείς

[η αισθητική της αντίστασης ή η αντίσταση στην αισθητική]

Μαρία Καραβέλα

stentorize it 2

Το εγχείρημα/project stentorize it ξεκίνησε πριν περίπου 3 χρόνια από τους ανθρώπους που μετά αυτονομάστηκαν artgroup TRY1

Σοκαρισμένοι από τους νεκρούς που ξεβράζονταν στα ελληνικά νησιά αλλά και συγκλονισμένοι από την δύναμη των ανθρώπων που τολμούσαν να κάνουν αυτό το μεγάλο ταξίδι για να βρουν “μια καλύτερη ζωή” ξεκινήσαμε να δημιουργούμε το εγχείρημα/project stentorize it σαν μια προσπάθεια αφήγησης αυτής της κατάστασης μακριά από ρεαλιστικές καταστάσεις σοκαριστικής ευαισθητοποίησης.

Για μας ήταν μια στοχαστική αφήγηση που ήθελε να μιλήσει για τα αίτια και το αποτέλεσμα ενός τραγικού και “αυτοκτονικού” κραυγασμού.
Για μας.. το βασικό ζητούμενο είναι να αρθρώσουμε έναν λόγο διερευνητικό και ερωτηματικό για όλα τα πλάσματα που επιχειρούν ένα ταξίδι στο άγνωστο, προκειμένου να επιβιώσουν ως “αυτοί που έχουν φαντασιωθεί ότι είναι”.

Αυτό το ταξίδι έχει πάντα πολλές απώλειες.
Όλοι αυτοί... ακόμα και οι ζώντες... μετράνε πάντα απώλειες.
Απώλειες αγαπημένων, απώλειες κομματιών της προσωπικότητας τους, ονείρων, αυταπατών.

Ελάχιστοι καταφέρνουν να τελειώσουν αυτό το ταξίδι ζωντανοί και ολόκληροι.
Καθένας που χάθηκες... κάθε κομμάτι τους εαυτού μας που απολέσαμε... αφήνει τα ίχνη του, το αποτύπωμα του.

Βάζοντας στο μικροσκόπιο της καλλιτεχνικής μας αναζήτησης την μετανάστευση σε ένα νέο αλλά τοξικό περιβάλλον, ξανα-ανακαλύψαμε τους στέντορες και η θεωρητικοφιλοσοφική μας αναζήτηση μεγάλωσε.

Η σημερινή μορφή/προσέγγιση του stentorize it είναι μια κατάδυση σε έναν μικρόκοσμο όπου το “ελάχιστο” είναι τεράστιο και οι απώλειες είναι φανερές και αποτυπωμένες.

Είναι το σεργιάνι σε μια ανώδυνη εμπειρία πνιγμού κάτω από ένα κύμα ζωγραφισμένου πλαστικού ...   

Είναι ο σχεδιασμός μιας εμπειρίας όπου ζώντες οργανισμοί αγωνιούν να ζήσουν ενώ έχουν κουκουλωθεί με πλαστικές συμπεριφορές και πλαστικό στην κυριολεξία

Είναι μια επαφή με την άμμο της ερημοποίησης και της απευαισθητοποίησης μας... που αφήνει μοναδικά πλάσματα (με εγκληματική αδιαφορία) λαμπυρίζοντα ίχνη/απολιθώματα στο σκοτάδι του ταξιδιού μας προς ένα σκοτεινό άγνωστο.

stentorize it 2